Thursday 30 October 2014

သံေယာဇဥ္ ရစ္ပတ္ေနွာင္ဖြဲ႕ေလေသာ အခါ (အပုိင္း - ၁)



        



 ေ၀ ဒီၿမိဳ႕ ဒီေနရာေလးကို  ေနာက္တစ္ေခါက္ ၿပန္ေရာက္လာလိမ္႕မည္လို႕ တစ္ခါမွ် မစဥ္းစားခဲ႕ဘူး။ စိမ္႕ကနဲ ေအးသြားသည့္ အသိေၾကာင့္ အေႏြးထည္ရင္ဘတ္ကို ဆြဲေစ႕လိုက္မိသည္။ ေၾသာ္ရာသီက ေဆာင္း၀င္စ မၾကာခင္ ၿမဴေတြဆိုင္းၿပီး ပန္းေတြေ၀ေတာ႕မည့္ ဒီေတာင္ေပၚေဒသေလး။ ခ်စ္သူႏွင့္ ပထမဆံုး ခရီးထြက္ခဲ႕ဖူးသည့္ သည္ေဒသ။ အလြမ္းေတြႏွင့္ ပစ္ခြာေၿပးခဲ႕ဘူးသည့္ သည္ေဒသ။ တမ္းတမ္းတတ လြမ္းေမာခဲ႕ရသည့္ သည္ေဒသ။ အခုေတာ႕ ဒုတိယမိ ဒီေၿမကို နင္းခဲ႕မိၿပန္သည္။ အေဟာင္းေတြေတာ႕ အသစ္ၿပန္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ႕ပါဘူးေလ။

          ၿပီးသည္ကလည္း ၿပီးခဲ႕ၿပီး ကန္႔လန္႕ကာၾကီးလဲ ခ်ခဲ႕ၿပီ ကမယ္႕သူလဲ မရွိေတာ႕ၿပီပဲ။ ဒီေနရာ ဒီဇာတ္ခံုမွာ ရပ္ရင္းေဆြးေနမိသည့္ ေ၀ သာလွ်င္ ရူးလွပါလားလို႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ၿပန္ရွက္ခဲ႕ေနမိေသးသည္။

          “ဆရာမေလး အၿပင္မွာေအးတယ္။ ေတာ္ၾကာေရေၿပာင္း ေၿမေၿပာင္း ဖ်ားနာေနမွၿဖင့္”

အေတြးတို႕မည္မွ် ၿဖန္႕က်က္မိေနသည္ မသိ။ အိမ္မွာတူတူေနသည့္ ေဒၚနန္း လာေခၚမွပင္ အနည္း ငယ္ေမွာင္ေနသည္ ကို သတိၿပဳမိသည္။

          “ဆရာမေလး အရင္က ဒီေနရာကို ေရာက္ဖူးေသးတယ္ဆို။ ”

          “ဟုတ္တယ္ ေဒၚနန္းရဲ႕ အဲဒီတုန္းက ..”

ေၿပာေနရင္း အတိတ္ကို ၿပန္ၿမင္ေယာင္လာမိေတာ႕ မ်က္ရည္တို႕ ေ၀႕၀ဲသြားမိသည္။ ေဒၚနန္းက အေၿခအေနကို ရိပ္စား မိပံုႏွင့္ စကားကို တိကနဲ ၿပန္ၿဖတ္သည္။

          “ဆရာမေလး ခရီးပန္းလာတယ္ မဟုတ္လား ေစာေစာအိပ္ပါလား။ မနက္လဲ ေစာေစာ ေဆးရံုထသြားရမွာ။”

          “ဟုတ္ ေဒၚနန္း အဲဒါဆို ေ၀ သြားအိပ္ေတာ႕မယ္ေနာ္”     

အေပၚထပ္ရွိ အိပ္ခန္းထဲမွ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္မိသည္။ အေတြးေတြ မလာပါနဲ႕။ ပင္ပန္းလွၿပီ။ အိပ္ပါရေစေတာ႕။  အတိတ္မွ အရိပ္တို႕သည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလာက္ၿပီဟု ေတြးထင္ထားမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လဲ ဒီေနရာေလးကို တစ္ေခါက္ၿပန္ေရာက္ရွိခဲ႕မိသည္။ သို႕ေပမယ္႕ အတိတ္သည္ သစ္လြင္ေနစဲ။

          “သမီး ေသခ်ာရဲ႕လား။ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို ေနာက္တစ္ေခါက္သြားဖို႕ သမီးမွာ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ကယ္ပဲ ရွိရဲ႕လား ”

 အဲဒီတုန္းကၿဖင့္ ေဖေဖ႕ရဲ႕ အေမးကို ၿပတ္သားစြာႏွင့္ ၿပန္ေၿဖခဲ႕သည္ ကိုယ္႕ကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈအၿပည့္ ရွိပါသည္ လို႕။ ခုေတာ႕ ဒီၿမိဳ႕ေလးကိုေၿခခ်လိုက္ၿပီ ဆုိကထဲက အမည္မေဖာ္ႏိုင္ေသာ ဆို႕နွစ္မႈတစ္ခုကို ခံစားရသည္။ အလြန္အမင္း ၀မ္းနည္းလြန္းေသာစိတ္ၿဖင့္ အားရပါးရ ငိုခ်လိုက္မိ ခ်င္သည္။ သို႕ေသာ္ မ်က္ရည္မရွိ။ ဒီၿမိဳ႕ေလးကိုလာခဲ႕မိတာ ငါမွားသြားၿပီလား။ အရင္တုန္းက ေဖေဖႏွင့္ အလုပ္အတူတြဲလုပ္ဖူးသည့္ ေဒၚနန္းသာ သည္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ရွိမေနခဲ႕လွ်င္ ေဖေဖ သည္လည္း ခုလိုစိတ္ခ်လက္ခ် ေ၀ တစ္ေယာက္တည္း ဒီၿမိဳ႕ေလးကို လႊတ္လိမ္႕မည္မဟုတ္။

မ်က္ရည္မရွိပဲ ရင္တြင္းမွလိႈက္ၿပီး ရိႈက္မိသည္။ ထိုသို႕ရိႈက္လိုက္မိသည့္ ခဏ ေ၀႕ စိတ္ထဲ အမည္နာမတစ္ခုကို တမ္းတမ္းတတ ေခၚမိသည္။ ကိုေလး ေရ.. သည္ေၿမကို ဒုတိယမိ ေ၀ ၿပန္ေရာက္ခဲ႕ၿပန္ၿပီ။ ညတာသည္ ရွည္လြန္းလွေပ စြ။ ေလးလံလွေသာမ်က္ခြံတို႕သည္ သူ႕အလိုလို ပိတ္သြားေသာ္ၿငား စိတ္ႏွင့္ အေတြးတို႕သည္ မအိပ္တတ္ေသး။

“ေ၀..ေ၀.”

ေရွ႕ၿမင္ကြင္းသည္ ၿမဴတို႕ၿဖင့္ဆိုင္းေနသည္။ ထိုႏွင္းၿမဴမ်ားထဲတြင္ မပီ၀ိုးတစ္၀ါး ပံုရိပ္တစ္ခု။ ၿပီးေတာ႕ ထိုပံုရိပ္ သည္ သူမ၏ နာမည္ကိုသိသည္။ အသံသည္လည္း ရင္းႏွီးသည္ဟု ထင္သည္။ ၀ိုးတစ္၀ါး ထိုပံုရိပ္နားသို႕ ေ၀ သတိ အေနအထားၿဖင့္ ကပ္သြားမိသည္။ အနားနီးလို႕ အေသအခ်ာၾကည့္လိုက္မိမွ

“ဟင္ ကိုေလး.. ”

 ေ၀ ၀မ္းသာ အားရ ကိုေလးကို ေၿပးဖက္လိုက္မိသည္။ ကိုေလးကလည္း အၿပံဳးၿဖင့္ စီးၾကိဳလို႕ ေပြ႕ဖက္သည္။ ကိုေလး ရင္ခြင္ထဲ ေၿပး၀င္နားရသည့္ ဒီခဏသည္ပင္လွ်င္ ႏူးည့ံေႏြးေထြးမႈ ၾကည္ႏူးမႈတို႕ၿဖင့္ ထံုမႊန္း၏။ ကိုေလးမ်က္ႏွာသည္လည္း ၿပံဳးလို႕။ ကိုေလး၏မ်က္ႏွာကို ေမာ႕ၾကည့္ရင္း ရွက္စႏိုးၿဖင့္ ဒုတိယအၾကိမ္ ရင္ခြင္ထဲ ေ၀ တုိး၀င္မိၿပန္သည္။ ဟင္ .ကိုေလး ကို ဖက္ထားေသာ လက္သည္ တစ္ခုခုတို႕သည္ စြတ္စိုလာသည္ဟု သတိၿပဳမိသည္။ ကိုေလး၏ ေက်ာဘက္ကို  အလ်င္စလို လိုက္စမ္းမိသည္။ ဟင္ ေက်ာၿပင္တစ္ခုလံုးစြတ္စိုေနပါလား။ ဘာပါလိမ္႕ ။ လက္ကို အသာအယာ ၿပန္ႏႈတ္ရင္း ၀ိုးတစ္၀ါးၾကားထဲ လက္၀ါးၿပင္ကို ၿပန္ၾကည့္မိသည္။ ဘုရား ဘုရား နီနီရဲရဲ ေသြးေတြပါလား။

          “ဟင္ .. ေသြး ေသြး ေသြး ေတြ.. ကိုေလး”

ရုတ္တရက္ေၿပာင္းလဲသြားေသာ အေၿခအေနတြင္ ကိုေလးသည္ သူမ၏ ၿမင္ကြင္းထဲမွ ရုတ္ၿခည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ ၿပီ။


    “ကိုေလး.. ကိုေလး” ၿမဴတို႕ၾကားထဲ ကိုေလးကို ေတြ႕လိုေတြ႕ၿငား သူမလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေအာ္ေခၚမိသည္။ ေအာ္ေခၚ ရလြန္း၍ ေ၀႕ အသံေတြ တိမ္၀င္သြားသည္။ ဒူးေတြညြတ္က်သြားသည္။ ကိုယ္ၿမတ္ႏိုးေသာအရာတစ္ခုကို လက္လြတ္ဆံုးရံႈးလိုက္ရၿပီ ဆိုသည့္ အသိစိတ္သည္ အားအင္ေတြမဲ႕သြားေစသည္။ ရင္တြင္းမွ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ရွိသမွ်အားတို႕ကိုစုကာ ကုန္းေအာ္လိုက္မိသည္


          “ကိုေလး .. ဘယ္မွာလဲ ေ၀႕ ဆီကို ၿပန္လာခဲ႕ပါ။ ကိုေလး ေရ…”

“ဆရာမေလး ဆရာမေလး. ဆရာမေလး ဘာၿဖစ္တာလဲ .. ဘာၿဖစ္တာလဲ”

  အခန္းတံခါးကို တစ္ဒုန္းဒုန္းထုသံႏွင့္ ေဒၚနန္း၏ စိုးရိမ္တစ္ၾကီးအသံေၾကာင့္ ေ၀ ႏိုးလာခဲ႕သည္။ မနက္မိုးေတာင္ လင္းေနၿပီပဲ။ ခႏၶာကိုယ္သည္ ေခြ်းတို႕ၿဖင့္ ရႊဲႏွစ္လွ်က္ရွိသည္။ ကုတင္ေပၚမွာဆင္းကာ အခန္းတံခါးကုိ သြားဖြင့္ ေပးလိုက္သည္။

          “ဆရာမေလး .. အိုး ဒီေလာက္ခ်မ္းေနတာကိုး ေခြ်းေတြ ရႊဲႏွစ္လို႕ပါလား မွန္း. ေနမေကာင္းဘူးလား ဖ်ားေနလား ”

ေဒၚနန္းသည္ စိုး၇ိမ္တစ္ၾကီးၿဖင့္ နဖူးကိုစမ္းၾကည့္သည္။ သူမ၏ အၿပဳအမူေၾကာင့္ ရင္ထဲ လိႈက္ကနဲ ေႏြးသြားမိသည္။ ေ၀ ငယ္ငယ္ေလးထဲက အမိငတ္ခဲ႕ရသည္ မဟုတ္လား။

          “မ.. မဖ်ားပါဘူး အေမနန္းရဲ႕ အိမ္..အိမ္ မက္မက္ေနတာ. ”

ေ၀ ၏ အေမနန္းဟု ေခၚဆိုမႈကို ေဒၚနန္းသေဘာက်သြားပံုရသည္။ စိုးရိမ္ေနရာမွ ပီတိအၿပံဳးသည္ ရုတ္ခ်ည္း အစားထိုး ၀င္ေရာက္လာသည္။

“ေအး ေအး သမီး. အဲဒါဆို ေရမိုးခ်ဳိး ေအာက္ဆင္းခဲ႕ မနက္စာအေမနန္း ၿပင္ထားလိုက္မယ္။ ေရေႏြးေလးနဲ႕ ခ်ဳိးေနာ္။ ၿပီးရင္ ခဏဆို ေဆးရံုက ကားလႊတ္ေပးမယ္လို႕ေၿပာတယ္”

သူ႕ကိုယ္သူ အေမနန္း ဟု သံုးႏႈန္းလိုက္သည့္ အတြက္ ေ၀ ပိုၿပီး သေဘာက်သြားမိသည္။ ၿပီးေတာ႕ မိခင္ေပၚ ဆိုးႏြ႕ဲ တတ္သည့္ သမီးတစ္ေယာက္အမူအရာၿဖင့္

          “ဟုတ္ ေမနန္း အဲဒါဆို သမီး ေရသြားခ်ဳိးေတာ႕မယ္ေနာ္.”

          “ေအး ေအး သမိီေလး”

          ပီတိသံ ေရာစြက္စြာၿဖင့္ အေမနန္း၏ ေအးေအး သမီးဆိုသည့္ အသံသည္ ေ၀႕ နားထဲတြင္ေတာ႕ သာယာလွသည့္ စမ္းေရ စီးသံပမာပင္။ သံေယာဇဥ္ ငတ္သူႏွစ္ဦး၏ သံေယာဇဥ္ အေႏွာင္အဖြဲ႕သည္ လ်င္ၿမန္စြာ ဖြဲ႕တည္ခဲ႕ေလၿပီ ၿဖစ္ သည္။

          “ေမနန္း သြားၿပီေနာ္. ”

ၿခံထဲမွထြက္ခြာသြားေသာ ကားေလးကိုၾကည့္ရင္း အေမနန္းၿပံဳးေနမိသည္။ ၿပီး ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာသည္ ခက္ထန္ သြားသည္။ အသံၿပင္းၿပင္း ေတာက္ ေခါက္သံတစ္ခ်က္ ထြက္သြားသည္။

“ေတာက္.. ”

 ၿပီး အိမ္တံခါးကို ၀ုန္းကနဲ အသံၿမည္ေအာင္ ေဆာင့္ပိတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေသာ႕ တစ္ေခ်ာင္းကိုယူကာ တစ္အိမ္လံုးတြင္မွ ေသာ႕ခတ္ထားေသာ အခန္းတစ္ခန္းကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ထုိအခန္းထဲတြင္ ဂစ္တာအို တစ္လက္ရွိ သည္။ လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ ေယာက္က်ားတစ္ေယာက္၏ ဓာတ္ပံုအမ်ားအၿပားရွိသည္။ နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားသည့္ပံု စားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ပံု ဆိုဒ္စံု အရြယ္စံု. ဓာတ္ပံုထဲမွထုိလူရြယ္၏ အၿပံဳးတုိ႕သည္ ေအးၿမလြန္းလွ သည္ တည္ၾကည္လြန္းလွသည္။ အထူးသၿဖင့္ မ်က္ခံုးခပ္ထူထူ စူးရွလွသည့္ အၾကည့္တို႕သည္ စြဲမက္ဖြယ္ရာ။

          ထုိဓာတ္ပံုတို႕ကို တစ္ေမ႕တစ္ေမာ ေမာ႕ၾကည့္ေနသည့္ အေမနန္း သည္ မ်က္ရည္တို႕စိုရႊဲ အိုင္ထြန္းလွ်က္။ ၿပီးေနာက္ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ  ႏႈတ္ခမ္းတို႕မွ အသံတစ္သံထြက္လာသည္

          “သား..”


----
ေနာက္ထပ္ အပိုင္း(၂) မၾကာခင္တင္ေပးပါမယ္လို႕ ေၿပာရင္း ခ်စ္ေသာေမာင္ႏွမမ်ား က်န္းမာလို႕ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္.။ 

သရုပ္ေဖာ္ပံုေလးကေတာ႕ၿဖင့္ google ကေနရွာေဖြအသံုးၿပဳထားပါတယ္ရွင့္

4 comments:

  1. တို.လို. တန္းလန္းၾကီ း :'(

    ReplyDelete
  2. ပစ္ပစ္30 October 2014 at 08:40

    ဟင္.... ဖတ္ရတာ တန္းလန္းႀကီး...
    ျမန္ျမန္ေလးပါ ဗ်ိဳဳးးး

    ReplyDelete
  3. ဆက္ရန္ေလးေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ မြန္ေလးေရ...
    တီတင့္ေတာ့ ခ်က္ျခင္း၀ဋ္လည္တာပဲ ဟာဟ... :P

    ReplyDelete
  4. စိတ္၀င္စားစရာေလး အေမနန္း နဲ႔ဘာေတာ္မလဲမသိဘူးေနာ္ သားထင္ရတာပဲ (ကုိေလးဆုိတဲ႔သူကုိေျပာတာ)

    ReplyDelete

ေၿပာၿခင္ေသာစကားလံုးေလးမ်ား ေရးခဲ႕ေပးေနာ္......